DE BEURSSCHAAMTE VOORBIJ

Opgroeien, het is niet altijd even makkelijk. Maar we kunnen ons niet langer verschuilen. De puisten en oncontroleerbare haargroei zijn grotendeels verdwenen. Wars doen om het wars doen? Hou op joh. Pak je verantwoordelijkheid. Weg met die egoïstische, negatieve shit. Raap die stijve sokken op en gooi ze in de was. De tijd dat we alles gewoon konden laten slingeren is over. Ruim je eigen rommel op. Er is niemand anders die het nog voor ons doet. We gaan nog niet op kamers, maar alles aan ‘moeder’ overlaten is onhaalbaar en bovendien genant. Daar kun je niet meer mee thuiskomen.

De mens is simpelweg niet zo goed voor de aardkloot

De puberteit is over. Opeens zijn we verantwoordelijk voor alle keuzes die we maken. En dat terwijl de consequenties ervan vaak nog onzichtbaar zijn. Niets is meer vanzelfsprekend. Is elektrisch rijden nu wel of niet beter voor het milieu op de lange termijn, of moeten we over naar waterstof? Zijn zonnepanelen de oplossing of kunnen we beter investeren in windmolens? Mag een zwarte piet wel of juist niet meedoen met alle andere kleuren? Veel mensen hebben tegenwoordig het idee dat ze alles fout doen. En ik snap dat wel. Dat je hier bent, helpt niet echt mee. De mens is simpelweg niet zo goed voor de aardkloot. Maar er zomaar mee ophouden kan ook niet.

“WE MOETEN STOPPEN MET BOTER, KAAS EN EIEREN, MET BOEREN EN MET WINDEN.”

We moeten stoppen met vlees eten en met boter, kaas en eieren. We moeten stoppen met boeren en stoppen met winden. Schijtziek worden sommigen ervan. We moeten stoppen met roken, met drinken, met pillen, met vuurwerk en kappen met kappen, maar ook met plastic verpakkingen, suiker, koolhydraten, palmolie en met soja. We moeten van het gas afblijven, van al die verworvenheden en tradities en van elkaar. We moeten vooral ontmoeten, in gesprek blijven en stoppen met wijzen. Een pleidooi voor live communicatie dus. Maar hoe gaan we dan naar elkaar toe? We mogen niet meer rijden, niet meer varen en niet meer vliegen, ook niet laag.

Wordt het niet eens tijd voor beursschaamte?

Wordt het in het verlengde van de vliegschaamte ook niet eens tijd voor beursschaamte? Moeten we elkaar nog wel live opzoeken voor een beetje borstklopperij en een lulpraatje? Is het verschepen van al die beursmaterialen en mensen over de hele wereld nog wel te verkopen? Moeten we ons niet vooral schamen voor de manier waarop we het vaak aanpakken? Doelloos, zielloos en inspiratieloos. Hangende verkopers met een standaard praatje, zenden en niks ontvangen. Gigantische stands zonder hart, zonder smoel, de een nog strakker dan de ander. Waarom doen we elkaar in vredesnaam allemaal na? Moesten we niet verbazen en overdonderen? Moeten we dat nog wel willen?

Mede Brandspacer Egon van de Kamp schreef een artikel over de opkomst de digitale vakbeurs. Hij ziet wel mogelijkheden, maar verkiest vooralsnog de live versie. Ik wil ook live blijven ontmoeten. Net zoals bij seks is de online variant leuk voor tussendoor. Maar het haalt het niet bij de echte versie. Maar als je voor de ‘total experience’ gaat: stop dan alles erin wat je hebt en haal er alles uit wat je kunt. Houd op met die eigengeilerij en ga echt in conclaaf met je doelgroep. Stel jezelf open, deel je gevoel en je ervaringen. Geef, geef en geef! Of blijf met je ideaalbeeld voor ogen achter je scherm zitten masturberen. De schaamte voorbij. Puber!